El Feĥez
Tradukisto: Mauricio R B Campos
"La blua ĉielo estas linda,
Sed en la ikso (1) deprimis vin"Detentos do Rap (2)
La suno estas pah! kaj tĉun!, ŝajnas, ke miaj retinoj
brulis.
Antaŭ ne longe, ke mi ne faris tiun agon "bastono
en la katon".
Mi donis la sakon kun la ĉemizo, dentbroso, paro da
pantoflo kaj la maljunan ŝorton al partnero, kiun ĉiam havis malpli
ol tiun.
En la strato, estis nur envio, sed en la prizono oni
lernas unue la humilecon.
Oni kunprofitas por la dormo, por uzi la banĉambro,
por manĝi, por scii la bona horo, kiun havis la pah!
En la estonteco mi ne dezirus memorojn de tiun
antaŭnelonga pasinteco, nun mi havas pli da estonteco, almenaŭ tiel
mi esperas, kaj pensas ke jam definitive eliras de la prizono kaj mi
estas malproksima de la tombejo.
Mi havis la liberecon por iri, kien mi deziras, nun
finfine mi havis.
Mi pensas nun en la sekvo de la anti-krima ago, ne
mortigi pli.
En la unua nokto, la humiligo: mi dormis en la bovo(3).
Sed la ulo kiun faris tiun, li neniam faros denove. Mokaĵo kun
ŝtelisto ne havis pardonon. Mi eniris pro kaŭzo de perforta atakego
kaj diplomitis en murdo, tie ĉiu, kiu estis universitato!
Diversaj bruetadoj dum la tago, kelkaj mulinoj (4) dum
la nokto, nigrulon perdis la linio tro rapide en la ŝercaĵo de la
arestejo, tiuokaze estas nur vekriado, ni kovris per la lankovrilo
kaj regalis per batado, por instruigi la komprenado de la rido de
partnero.
Nun estas alia filmo(5), alia vivo. De nun estas nur
progreso.
Ne havis la mono por la buso kaj decidis petveturi.
Eble por la erodita vizaĝo danke al la tempo en la
ĉelo, eble por la maljunaj vestoj, malpuraj, la veturistoj ne
emociigas kaj kaj insultis min, "senokupa" - li kriis.
Senokupa ne, ke mi estas plena de volo por kuri en la
certa vojo, sed ankaŭ mi ne toleros insultaĵo de io, precipe
malriĉulo kiel tiu, faru la sekvo, meti tiu buso en sia vosto, ke mi
iros kun miaj piedoj mem, mi ne agus kiel frenezulo nun.
Estis juĝo kvazaŭ rapida kiel ĉiuj estis, la juĝisto
ridis de mia situacio, li ridas kiel, se li scias, kiel estas la
mondo for de kvar muroj, malproksime de la helpo de patro,
malproksime de la facileco por studi.
Tre laca por promeni mi eniras en la apuda buso, mi
esperas la buson pasi por tri buspunktoj kaj petas al la busricevisto
por pasi sub la paskontrolilo.
La busricevisto insultas min.
Mi, eks-157(6), mallevis la kapon kaj estis kun mia
honto kaj kun mia libereco.
Ĉiuj ŝanĝis tiujn tagojn, mi ne rekonas la stratojn,
ne rekonas la butikojn, nek la novaj tipoj de aŭtoj, la vestaĵoj
kaj la koloroj ŝanĝis multe, kaj ankaŭ la maniero kiel la personoj
agas ŝanĝis, nun nenion rigardas la alia en la okuloj.
La muzikoj... la muzikoj estis strangaj, freneza afero.
Mi estis pala, blankulo por ne rigardi la suno, tiris
la ĉemizo por senti denove la sunon, pli da pasanto rigardis min,
eble por la verda haŭto, eble por la tatuadojn akirita en la
senokupaj jaroj, eble la vizaĝo de monstro, neebla kaŝi.
Mi deziras rigardi ŝin, alveni en mia hejmo kaj
revenis mia amatino, dum longa tempo, ke ŝi ne vizitis min, eble por
malsano, eble ŝi revenis al la lernejo, mi scias ke ne estis facile
dum tiuj jaroj. Sed mi scias, ke ŝi amas min, koro el krimulo batas
en la piedplato, kaj mi scias, kiam la afero estis vera.
Telefonon ŝi ne plu atentis, eble oni tranĉis la
linion, mi scias, ke ŝi batalis tro multe por subteni la hejmon, mi
tute scias, sed mi havas nodon en la gorĝo, dolora saŭdado, kaj mi
deziras pardoni ŝin ĉar viziti enkarcerigita ne estas afero por
damo, la piedo de urso ekzamenas, humiligis.
Mi alvenas hejme, finfine, ŝajnas hieraŭ, ke mi
forlasis tiun domaĉaron, kvazaŭ nenio ŝanĝis en la domaĉaro,
ankaŭ la barakoj ne plibonigis nenion, la pordo de mia barako donis
al mi la volon de ne plu eliris de ĝi, tiun saŭdado de la kafo kun
lakto, pano varmiginta en la fino de la vespero, la brazila Elekto de
futbalo en la televidilo, biero kun partnero, kaj en la korto rostita
bovaĵo por la amikojn, celebros mia eliro, mia libereco!
En la strateto kelkaj brakumoj, saŭdadoj, surprizita
parolado, nenion imagas, ke mi revenis. Ke tage mi revenis, mi
konfesis, ke kelkaj personoj ne rememoris pri mi. Oni pensis, ke mi
estis mortinta, alia, ke mi fuĝis por la mondo.
En kelkaj tagoj mi turnis min en ĝena ulo, unu pli,
ulo ke petas cigareton, ulo, ke petas glaso da trinkaĵo, ke iros al
la domo de partnero por peti aŭtomata pistolo pro kaŭzo de
laboreto.
En kelkaj tagoj mi estos la pordo fermita en la vizaĝo,
la sonorileto, ke nenion aŭskultas, la parolado ne daŭrigata, la
susuro - ĉu vi rigardas tiun ulon? Estas merdo, estas nenio!
Mi batas en la barako, mi ne havas la ŝlosilon,
netrovis manieron por eniri en mia barako, mi batas kaj batas pli
forte, najbarino aperas kaj demandis kiel mi serĉis.
Mi parolis ke mia edzino, la najbarino mallevis la
kapon kaj murmuris, ke neniu loĝas en tiu barako, la barako estis
por vendi.
Mi ne kredas kaj deziras aŭdi la rakonto, ŝi ne estis
kapabla por ekspliki, ŝi diris ke la virino eliris kun knabo kaj kun
taksiisto, mi havis nodon en la gorĝo, mi spiras mallaŭte,
ŝvitante, ŝi diris al mi, ke la virino estis ion da tempo
enamiĝinta, ke iu tage la virino aperis, prenis siaj aferoj, afiŝis
vendilon kaj kune kun viro eniris la domaĉaro.
- Ĉu vi havas sian telefonnumeron? Ne, ŝi telefonas
al mi, kaj ŝi donis nur numero de konto en la banko por la mono de
la vendado de la barako.
Mi mallevis la kapon, ĝi nur pezis tonoj. Mia domo
falis, mia mondo ĉesis. Kiel mi faris nun, en ĉi stranga promenado?
Mi promenis por la stratetoj, por la precipaj stratoj,
kaj mi ne trovis tajlorejon, estis kiel mi lernis en la prizono, li
formis min tajloro, ĵus mi, ĉu? Aranĝis vestoj, mi, ke neniam
aranĝis mi mem en la vivo!
Mi estas libera homo, sed kiel mi ne havas mono en la
poŝto tiun ne gravas, mi scias.
Mi havas malsaton, decidos iri al la urbocentro, mi ĵus
trovis partneron, sed mi ne povas fari nenion ĉi tie en la
domaĉaron, nun havis leĝon nun ĉi tie.
Mi havis mian liberecon, mi iros al la urbocentro, eble
en la urbocentro mi perdas ĝin, eble mi returnis al la prizono, ĉar
ĉi tie, for de la prizono, mi ne trovis iun vere libera homo.
Gloso
(1) Ikso: Slango por arestejo, prizono.
(2) Detentos do Rap: hiphopan muzikgrupon, sian nomon
signifas "Enkarcerigitaj de la Hiphopo".
(3) Bovo en la brazila prizona slango signifas truon en
la ĉelo por la fekaĵo.
(4) Mulino: en la slango de da krimuloj, oni nomas tiel
la personoj kiujn maskovestitaj transportis drogojn.
(5) Filmo (originale portugala "fita"): ago,
krima aŭ ne, kiun la ulo partoprenas.
(6) 157: En la brazila kriminala kodo, artikolo 157
juĝas pri ŝtelo.
Signifo de la slango min trovas ĉe la retpaĝo de la
brazila gubernio: Gíria dos Detentos
(http://www.pgj.pb.gov.br/site/Internet/Conteudo/caimp/Logistica/girias_detentos.pdf)
Nenhum comentário:
Postar um comentário